Drugsdeal

Terwijl we op het terras van Papa Will gingen zitten in een van de pittoreske straten van Saint-Benoit-du-Sault, ontrolde zich een spektakel van de bovenste plank.

Eerst meer over het dorp: Het ligt op een heuvel aan de zo goed als drooggevallen slingerrivier Le Portefeuille en alles in het dorp ademt geschiedenis. De kerk is van de 11e eeuw, de straten zijn er smal, de muren staan bol, de huizen zijn mini en hebben allemaal hun eigen vorm, voor de ramen zitten luiken waarin hartjes zijn uitgefreesd en de deuren zijn van het formaat dwerg of ‘mensen met extreme scoliose’.

In een van deze huizen, waar het terras van Papa Will aan grensde, ging er op de eerste verdieping en raam open. Een kromgetrokken figuur kwam tevoorschijn. Zijn pluizige kat kwam naast hem zitten. Hij begon in het wilde weg te praten, zoals kromgetrokken figuren dat soms doen, zonder oog voor hun omgeving te hebben: luid en met veel consumptie. Hij had een witte plastic zak aan een touwtje vastgemaakt die hij daarna naar beneden liet zakken.

Zoals dat gaat met spektakels, kwam er een man met een grijze baard uit de coulissen en stond ineens onder dat raam om luid en met veel consumptie terug te praten. Hij haalde iets uit het zakje en verdween. De kromgetrokken figuur trok het touwtje op, haalde de zak naar binnen en deed zijn raam dicht. Zijn poes was de enige die door had dat wij het hele tafereel hadden gadegeslagen en bleef chagrijnig naar ons staren.

Wij hadden iets te vaak naar films van Quentin Tarantino gekeken en vermoedden dat we getuige waren geweest van een drugsdeal, een uitwisseling van geld voor een pak ‘bruin’, of anders de sleutel naar een kluis waarin een berg diamanten lag.

Terwijl de ober een half uur later een café gourmand onder onze neus plantte, ging het raam weer open en begon de scene van voor af aan. Nu konden we tussen het speeksel door wat woorden verstaan: ‘computer’ en ‘virus’. De man met de grijze baard deed iets in het witte zakje terug. Het werd naar binnengehengeld. Raam dicht. Gordijn dicht. Einde voorstelling. Donkerslag.

Zou het dan toch geen drugs, maar een usb-stick zijn geweest?