De relatie met zijn Franse buren leek onherstelbaar, tot er aan de andere kant van de muur iets ergs gebeurde

Ivo van Woerden kocht met zijn man Frank een sprookjeshuisje in Frankrijk om er hun droom na te jagen. De vorige twee zomers beschreef hij hoe de relatie met de bouwlustige buren steeds verder verzuurde. Maar net toen hij dacht dat ze ieder contact voortaan uit de weg zouden gaan, kwam alles op zijn kop te staan.

‘Hij is dood…’

Het is juli 2021 en mijn man Frank is net met grote passen de achtertuin in komen lopen. Er staat paniek in zijn ogen.

‘Wat? Hè?’, zeg ik, terwijl ik mijn glas wijn op de tuintafel neerzet alsof ik iets in veiligheid moet brengen. ‘Dood? Wie?!’

‘De buurman!’, zegt hij.

De buurvrouw heeft hem net aangesproken, voor het eerst sinds de ruzie van een paar maanden geleden. Ze begon over de boom die tijdens een storm van onze achtertuin in die van haar was gevallen en die we daar hadden laten liggen omdat het verzekeringswerk was om die op te ruimen. Dat was misschien flauw van ons geweest, maar dat maakte ons niet meer uit, want onze buren hadden zonder toelichting een enorme garagemuur gebouwd op de erfafscheiding met onze moestuin, op sommige plaatsen er zelfs iets overheen, en hadden daarmee onze droom doorgeprikt van een leven in een Franse idylle, in harmonie met de lokale bevolking.

Lees hier het hele artikel op volkskrant.nl